Karolien Hier mijn terugblik op de afgelopen paar weken in Curaçao. Met deze keer een bijzondere kop van dit nieuwe blog, vind je ook niet? Hopelijk heb ik jouw nieuwsgierigheid geprikkeld! De tijd vliegt hier voorbij. We genieten enorm en beginnen lekker onze draai te vinden. Kindjes naar school, wij lekker aan het werk. We ontdekken constant nieuwe dingen, nieuwe plekjes, nieuwe weetjes, en dat is zo leuk!
Desalniettemin zijn de weken best druk en gaan ze snel voorbij. Afgelopen weekend hadden we eindelijk voor het eerst een officieel stranddagje. Koelbox met lekkere hapjes en drinken mee, zwemspullen mee en hop, om 10 uur op het strand! Met net het laatste plekje in de schaduw. Wat helaas niet veel uitmaakte, want alsnog waren manlief en ik allebei behoorlijk verbrand. Gelijk een les voor de volgende keer: nog vaker en beter insmeren met onze factor 50! En toch die UV-shirts altijd aan, net als de kids. Die hadden gelukkig nergens last van.
Het weer is hier nog steeds fantastisch (heet), dus een verkoelende duik is vaak het beste tijdverdrijf. September is wel de heetste maand van het jaar, vanaf oktober wordt het regenachtiger en gaan we het regenseizoen in. We hebben al begrepen dat het hier dan flink kan regenen. Maar op dit moment ben ik blij met een drupje regen. Afgelopen week was ik binnen aan het opruimen en hoorde ik ineens getik. Eerst dacht ik: “het is die vogel weer!” (daarover straks meer). Maar toen het harder begon te tikken drong het pas tot me door: het is REGEN! Ik ervaarde zo ongeveer een staat van euforie. Wekenlang regen in Nederland waren toch blijkbaar snel vergeten. Toch bijzonder: in de bijna zes weken dat we hier nu zijn hebben we geen enkel spatje regen gezien.
Die vogel
Dan nu over de vogel. Ons huis is -zoals bijna alle huizen hier- lekker open. Fijn voor de verkoeling, dan waait het lekker door in huis. Je zet de ramen en deuren open en je hebt een soort van natuurlijke ventilatie. Alleen zorgt dat zo nu en dan ook voor wat ongemakjes. Zand komt sneller binnen of er waait wel eens wat om in huis. ’s Avonds hebben we al een paar keer een vleermuis in huis gehad. En op dit moment is één van onze dagelijkse bezigheden om een vogel uit ons huis te verjagen.
Je hebt hier de mooiste vogels, in allerlei prachtige kleuren. Zo ook een heel mooi geel vogeltje, met de naam suikerdiefje (schattig toch?). Deze prachtige suikerdiefjes blijken echter flinke doorzetters te zijn. Tot onze verrassing bleek een stelletje suikerdiefjes een nestje te maken in onze keuken. Nestje weggehaald, maar vogels kwamen terug. Eerst probeerden ze het op de ene keukenlamp. Na een poosje op de andere keukenlamp. We zijn inmiddels al weken bezig om iedere dag weer de takjes weg te halen die deze ijverige beestjes naar binnen vliegen. Per ongeluk even het raam opengelaten tijdens een bezoekje aan de supermarkt? Er zit serieus een heel vogelnest! En daarmee helaas zo nu en dan ook ergens een flats vogelpoep…
En alsof ie het weet, ook nu vliegt die stouterik weer naar binnen, aaaghh!
Dit mooie vogeltje laat zich zomaar niet uit haar huisje verjagen. Geef het beestje eens ongelijk, iedereen wil toch een lekker warm nestje en een fijn thuis?
Vermiste spullen
Ook wij zijn nog erg druk met van een huis een thuis maken. Dozen uitpakken, kamers inrichten en vooral heel veel op pad om spullen te kopen. Naast de strijd om het vogelnestje hebben we helaas op dit moment nog een andere klus: het traceren van de (paar) meubels die we toch hebben laten verschepen.
Zoals jullie misschien al gelezen hebben in eerdere blogs hebben we twee zendingen gedaan. De eerste zending was compleet afgeleverd nog voordat wij überhaupt al op het eiland waren. Echt geweldig! De tweede zending hebben we vlak voor onze emigratie verstuurd, omdat we natuurlijk nog veel dingen nodig hadden in Nederland. Een duur en tijdrovend klusje, maar oh wat is het fijn om je spullen weer uit te mogen pakken! Het voelt voor ons allemaal als een feestje. Kindjes helemaal uitgelaten dat ze eindelijk weer iets hebben wat ze zoooooo hebben gemist (al blijkt bij het uitpakken dat ze alles heel erg hebben gemist) en wij helemaal blij omdat we weer beschikking hebben over spullen die we nodig hebben. Denk aan de airfryer, een monitorarm, de kerstboom (echt waar, daar ben ik met kerst heeel blij mee).
Wij gingen er dus volkomen optimistisch vanuit dat de tweede zending ook alles goed zou zijn. Eindelijk beschikking hebben over onze laatste spullen, onze fijne 3-zitsbank en lange eettafel! Jeej! Maar je voelt hem vast al aankomen. Toen ik werd gebeld voor de afspraak voor aflevering werd er even medegedeeld dat er “helaas” 3 dozen ontbraken. Wij dus vol spanning. Welke dozen zijn het? De nummers hadden ze doorgegeven. Snel kijken op mijn geweldige inventarislijst. Oh nee, dozen met speelgoed van de kindjes en wat dingen van ons. Balen. Maar die komen vast boven water!
Terwijl ik ongeveer nog aan de telefoon hing over de aflevering stond daar de vrachtwagen al voor de deur. Zo gaat dat 😉 De dozen werden netjes uitgeladen en wij gelijk kijken natuurlijk. Welke dozen ontbreken? Klopt het echt? Nee hoor, alle dozen werden netjes neergezet in de woonkamer! Gelukkig, vast een misverstand. “Dus nu alleen de bank en tafel nog uitladen en dan hebben we alles!” riep ik enthousiast tegen de bezorgers. “Nee hoor, dit is wat we hebben” zeiden ze. Maar wacht even? Wil je nu zeggen dat onze bank en tafel missen? Kwijt? Nee toch?
Lang verhaal kort: Jep. Onze 3-zitsbank die we in twee delen hebben verpakt én onze mega grote eettafel zijn zoek. Kwijt. Pleite. Het is compleet onduidelijk waar ze zijn en wat er mee is gebeurd tot op heden. Dus we zullen nog even moeten wachten met van ons huis ook echt een thuis maken…Wordt hopelijk snel vervolgd!
